bazen gizli bir gönüllülükle
kendimizden bile gizleyerek
yokluğunu düşündüğümüze kalırız
öyle gayesiz ayrılıklar içinde
yine de
suskun bir kabulleniş kalır elimizde..
belkide aşkın en eski halidir bu;
kabullenmek...
tanımadığın biri için delirebilmek!
kendi kendine istemler biriktirmek
sanki;
kader çizgisinde
bi torpilin varmışcasına
yine de
ilahi varlıktan ummak her şeyi..
belkide umutsuzluktan
ölmeyi
engelleyendir bu:
çünki aşk
katlanabilinir
tek yokluktur
kalpte hayat bulan....
08/07/2010/m.öksüz..
Kayıt Tarihi : 31.7.2010 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
bu şehir iki kişilk uyur gecesini ve gündüzlerine masallar anlatır sağır dinleyenlerine...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!