Bir yüz, bir tebessümdür ki o Nükte-i cemal
İnsanın fikri nüfuz eder kömür karası saçlarına
Münceli bir ses ki duysa, hezar-ı nağmeger hayran kalır
Mezhere-i hizanda mümtesin bir çiçektir o
Bir siyah incidir, pey-i azm kabuğuna sığmaz
Dışı nakış-ı nazenin dir, içi cennet bahçesi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta