Kokunu aldığımda nutkum tutulur, aklım başımdan gider
Sanki bu koku hayatın gerçek olduğuna işaret eder
Bana her yaklaştığında onu içime çekerim
Hayat verenin oksijen değil, kokun olduğunu sanarım
Bıraktığın eşyalarda seni koklarım, utanmam
Bir gören olacak diye de aldırmam
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta