Ab-ı Hayat Şiiri - Fatih Yusuf Miğrili

Kokunu aldığımda nutkum tutulur, aklım başımdan gider
Sanki bu koku hayatın gerçek olduğuna işaret eder
Bana her yaklaştığında onu içime çekerim
Hayat verenin oksijen değil, kokun olduğunu sanarım

Bıraktığın eşyalarda seni koklarım, utanmam
Bir gören olacak diye de aldırmam
Kokunu aldığımda cennet bahçesinde sanarım
Senin kokun sanki yaşam kaynağım, ab-ı hayatım