Ab-ı Hayat Şiiri - Murat Arıcı

Topladım çadırı; Toros’tan söktüm.
Issız vadilerde yolu aradım.
Yırtılan buluta gözyaşı döktüm;
Duaları makbul, ulu aradım.

Dolana dolana sahile indim.
İndikçe kaynadım; yandıkça yandım.
Cehennem sıcağı taşınmış sandım.
Cennetten esecek yeli aradım.

Karyağdı’da durup baktım denize.
Renk geldi birazcık solan benize.
Zaman geçirmeden girdim havuza;
Lâkin sığamadım gölü aradım.

Dolaşırım sıcakta yıllardan beri;
Sahipsiz kalınca oldum serseri.
Gitmek istiyorum şimdi ben geri;
Rehberlik edecek kulu aradım.

Isıtınca insanoğlu küreyi;
Bir telaştır sardı işte yöreyi.
Bitirince yeryüzünde süreyi;
Gözlerimden akan seli aradım.

Ab-ı hayat sundum her an sizlere.
Kör ettiniz parmak sokup gözlere.
Öyle bir tükürmek için yüzlere;
Kökümü kurutan dölü aradım.

Şimdi ne yapsanız nafile işte;
Yağmur yok baharda; kar yok hiç kışta.
Görürsünüz artık siz beni düşte.
Derdimi söyleyen dili aradım.