Ab-ı Hayat Şiiri - İsmail Sıkıcıkoğlu

Ölümsüzlük binlerce yıl,hayalleri süslemiş.
İnsanoğlu bu hayale,ne umutlar beslemiş.
Destanlar yazmış üstüne,Ab-ı Hayat aşkına.
Edebiyat bahçesinde,hep bu düşü seslemiş.

Bir gün bulmak ümidiyle, hep aramış durmadan.
Bir gece bile yatmamış, bu hayali kurmadan.
Beyhude bir uğraştır bu, gerçeği gören göze.
Ölüm oku sapar mı hiç, son hedefi vurmadan.

İlim ölüm denen şeye, ya çareyi bulsaydı.
Şu yeryüzü hiç ölmeyen, insanlarla dolsaydı.
Hoş mu olurdu nahoş mu, onu da siz söyleyin.
Yaşanmaz olurdu dünya, bu düş gerçek olsaydı.

Her can ölümü tadacak, Rabbim öyle buyurmuş.
İlk insandan beri bunu, her kuluna duyurmuş.
Ölüm ibret tablosudur, yeryüzü tuvalinde.
Nefis denen doymaz varlık, bir tek o an uyurmuş.