Ab-i Çeşm Şiiri - Ümit Seyhan

Çümbüştür aslı nev baharın
Bahçende kiraz mevsimi
Alnında pamuk ırgatlarının gayreti
Yorgunluğunu ıraklarda arama gel
Gel karşılıklı halleşelim
Açılsın yavaştan koyulaşan handenin demi

Ağrazlar vücuda gelecek elbet
Bırak uyanmasın
Aguşunda ki behçet düş
azczine üşüşmesin
Kırık cenahlı kuşlar
Gel bu sefer beni şahit tut
Afaka renk attırmadan bühtanlar

Nasıl ulaşır deme söz aksâya
Söz kesişin nedendir böyle sukutla
Bir çıkarsan o dilinde ki kadim yüzüğü
Göreceksin Asuman'ında her gün rahminden
"Kayan yıldız" zannettiğin düşüğü

En acı nidaları gömer rüzgar çöllere
Ne bir damla su, ne yeşil bir yaprak, nefes almaz göğsünde
Hani arada bir simanda olur ya bir gül ısırığı
Akıyordur o anda ab-ı ceşm sana doğru

Kısas için;
Çaprazlama kesilse de umutların,
Akâidin beyazı solduran bir buhur
Bi can akıt içinden şimdi
Ab-ı ceşm üryan aşklar doğurur

Ümit SEYHAN