Aacımadan Şiiri - Abdil Işık

Acımadan
Dilim lal olmadan
Öfkem çözülmeden gecenin karşısında
Ayın şavkından utanmayıp utandırmadan aşkı
Solyanıma yüreğimden başka muska takmadan
Haykırmak istiyorum
Neden döndüm insan kokusunun
Yitirildiği kalabalıklara
Kış vakti soluğumu titreten ayaz
Erguvanlar yok artık sümbüller açmaz
Bıraktım ardımda vaz geçilmez dostlukları
Ve gönlüme bin yıllık kar yağdıran çocuk seslerini
Kendi yangınıyla her bahar yeniden umuda açan kırmızı gülleri
bıraktım neden,
bize ait olan her şey örselenmiş buralarda
gökyüzü mağrur
yıldızlar göstermiyor kendini
yağmur toprağa kavuşamıyor
şimdi celladına gülümseyen
koca bir öfkeyi tetikliyor zaman