AAA -Bir Şeyler Koptu Yüreğimde, Şiiri - ...

'Ödünç Hayatlar..'
Kader değil, öncelikle tercih.Ömründen vereceksin 'yettiğince', karşılığında biraz güvence, biraz maddiyat, belki nam, belki de sığınılacak bir liman..

Ya sonra?
'Babam biliyordu ama göz yumdu..'
Anam, 'rahat edersin oğul' dedi, derken kendisi ne kadar inanıyordu?
Gerçek, ilk dönemeçte karşına çıkınca ne geriye dönebiliyrdun, ne de ileriyi görebiliyordun.. Hayatı akışına bırakmaktan, kabullenmekten başka seçenek kalmadığını anladığında ise, artık her şey için geçti..
'Kader' deyip kendimizi avutmak belki en kestirme yoldu. Nasıl olsa dışarıda kalanlar, 'şanslısın' diyeceklerdi..

Oysa gurbet, işi şansa bırakanların katlanacağı yer değildi..

Bir zamanların modası.
'Ya Almanya'dan bir gelin bul, ya damat.. At kapağı, kurtar hayatını...'
Bir giden pişman, bir gidemeyen.. Ama yaşayan bilir, 'gavurun ekmeği acıdır, kahırlıdır.' Hele 'seni buraya ben getirdim' diye başının etini yiyenler de varsa, zehirden hiç farkı yoktur..

İç acıtan bir şiir..
Düzenin ezdiği insanlarımızın 'kırk satır mı kırk katır mı' ikilemi...
Çokça kutlarım şiirinizi Mahmut Bey, Kardeşim..

Hocam gurbet ellerde herkes neler yaşadığını kendi biliyor,
duygulandıran hayat serüveni elbet bir gün son bulacak
ama bitti demek için çok erken,
yüreğinize sağlık değerli dost.

Pişmanlıklar ve yanlış kararlar insanın hayatını bitiriyor şiirinizi ve sizi kutlarım.

Gurbetlik zor bir hayat be ustam
Benimde kor düştü yüreğime
O üç kelime Vatan,anam ve babam
Gerisini boşver hepsi hikaye....

Engin yüreğinizi kutluyorum. Paylaşıma teşekkür ederim.

Anadolu insanının kaderi bu gurbet. Sınırlar içinde ya da sınır ötesinde nihayeti gurbet. hayatını kurtarmak için ekmeği buldun yer senin memleketin derlerdi büyüklerimiz. Hep bu amaçla doğup büyüdüğümüz yerlerden koptuk, arkadaşlarımızdan, çevremizden özlemle geçti yıllarımız. hayat bitmez sevgili kardeşim toprağa girmeden. Biten bir şeyler başka bir şekilde devam eder bizim için. Çocuklarımız gibi, torunlarımız gibi. Gönlün, yüreğin var olsun.

Şiir baştan sona bir deprem..
Bir iç çalkalanması..
Hüzünlü bir öykü gibi okudum..
Çok dokundu, çok battı içime..
O kadar duygu yüklü.. Sitem, pişmanlık, suçluluk..
Özlem, hasret, gurbet - Ah ki ne iyi bilirim -
Hepsi vardı..

Keşke bu kadar ağlamasaydı satırlarınız..
Buraya kadar hissettik..

Yüreğiniz, kaleminiz daim olsun..
Herşey gönlünüzce olsun Mahmut bey..

Sevgilerimle..

İçinde ibretlik dersler saklı gerçek bir hayat hikayesi okudum ve çok etkilendim.
Almanya, bir çok yürekte derin izler bırakan Almanya...!
Yüreğinize sağlık üstadım, tam puanla canı gönülden alkışlıyorum bu yürek çığlığınızı selam ve saygılarımla...

Yine Mahmut Beye özgü mükemmel bir şiir okudum.Şiirinizin için de cümlemizden sesler var. Atalarımızın sünelerinin aramızda olduğuna, iyiliklerimizi paylaştıklarına, kötülüklerimiz de kızıp uyardıklarına çok şahit olanlardanım.Emeğinize, yüreğinize sağlık sevgilerimle.

Erozyonu geçmişten günümüze kadar süregelen bir çoraklaşma öyküsü...
Dileyelim ki şiir sadece bir kurgu olsun ya da şairimizin kendi yaşamı dışında bir tanıklık...
Kaleminize sağlık sayın Mahmut Özdemir...

Sayın Mahmut Bey;

İnanın bizimde yüreğimizden parçalar kopardı şiiriniz. Ne kadar içinde büyümüş, hırsından koca koca kelimelere dönmüş. Yüreğinden kopanlar bir heyelan gibi yuvarlanıyor adeta.

Anne, baba bir dağ gibi. Nefes alış verişleri bile insana büyük güç veriyor. Her okuyan satırların arasında kendinden bir parça duygu yakalayabiliyor.

Yine size özgü harika bir eserdi. Paylaştığınız ve bu duygu seline bizi de ortak ettiğiniz için çok teşekkürler. Saygılarımla.