Aa5 Gül Muhammed Şiiri - Metin Ataolur

Gül Muhammed, Can Ahmed,kainatta hep teksin,
Muhabbetlerle yanan...şefaatine ersin...

Bilinen her bir yolun,envarı sen olmuşsun..
Geçmiş nice gün asır..en sevgili olmuşsun..

Hasretinle mualla,muhabbetinle meyus,
Sana duyulan özlem ümmetine has.. mahsus..

Öz nurundan halk etmiş,Yaradan Seni Sevmiş,
Senin muhabbetinle alemler halk edilmiş..

Bülbüller sana hasret.. ta..ezelden ebede..
Tükenmeyen hasretin inanan gönüllerde..

Dünya bahtiyar oldu.. bayram oldu Ne Bayram...
Güneş bambaşka doğdu Gülün Doğduğu Gece

Gece MUHAMMED Doğdu..Kainat aydınlandı..
Envarıyla mahlukat nice rahmete kandı..

Abdullahın goncası, aminenin yetimi,
Kureyşin,İnsanlığın Ebedi.. Efendisi..

Ezel ebed arası O en Ekmel Abdullah,,,
Rahmetenlil Alemin,Muhammed Resulullah..

Has kulların en hası,Eşrafın şereflisi,
O Muhammedül Emin..Mahbubun sevgilisi..

O doğudan batıya arzdan arşa semaya,
Görülen görünmeyen mahlukattan mualla..

O en hakiki has kul insanlığa örnektir,
Arada yalnız mim var O Muazzam Ahmeddir..

Ubudiyette timsal,her ahvali nusrettir,
Onu ekmel tanıyan Sıddık dünyada tektir..

Takdir tasdik olmalı teslimiyetten öte,
Şeyler laşey olmalı..her zerreden geçile..

Hakkı gören tek insan insü-cin Ona Hayran..
Alemlere Tek İhsan Ol MUHAMMED MUSTAFA..