Mavi Çelik Şiiri - Orhan Gülaçar

İşgal edilmiş vatanın öyküsü yeni yazılmaya başlaşmıştı ..
İdam fermanı verilmişti.
Başaramaz, korkar zannetmişlerdi !..
Kendilerinden biri gibidir diye tahmin etmişlerdi...
Yetimdi , Babası ,ağabeyi erkek rol model olacak kimsesi yoktu .
İçeride, dışarıdaki düşman ve işbirlikçi çoktu.
Vatan, küçük sevinçleri bile hasretle bekleyen yorgun insanlar doluydu.
Yaralarını iyileştirebilecek kahramandan henüz birçok vatandaşın haberi yoktu!..
Onun gökyüzüne uzanan derin bir imanı,
"Buradayım, konuşuyorum ve hep burada olacağım" diyen kılıç gibi cesur duruşu vardı.
Çeliğin ete bürünmüş haliydi...
Vatanından çok kendi hayatını sevseydi,
Korkup geri dönseydi,
Allah hepimizin toptan belasını verirdi.