Aa Sonbahar Rüzgarları

Her şeyde orta karar öyle istikrarlı ki,
Yıkıcı zannedilen sonbahar rüzgarları.
Hep hüzünler içinde her yaprağa bir şarkı,
Söyletmekte daima sonbahar rüzgarları.

Uzun zaman dallarda hakimiyet sürerken,
Yere düşen yaprağın var üzgün bakışları.
Her mevsim oya işler yaşadığı yıllarda,
Hazan mevsiminde de sonbahar rüzgarları.

Yapraklar dökülmeye yeşillik yok olmaya,
Mahkum olur her sene gelince hazan ayı.
Yeşilliği sarıya çevirmeye amade,
Sonbaharın emrinde sonbahar rüzgarları.

Göz kırparken karakış göçmen kuşlarda gitti.,
Çok yuvalar boş kaldı damların tepesinde.
İndirecek damlardan kalan teleklerini,
Sonbaharın emrinde sonbahar rüzgarları..

Tüm gönüller yoruldu artık mola zamanı.
Hep ilkbahar yaşandı şimdi hayat hazanı.
Bir mevsim kapatacak neşeli gönüllerde,
Gönüle hüzün verir sonbahar rüzgarları.

Yazdan kalan günleri içinde barındırıp,
Kışa ulaştırmaya sebeb olmakta hazan.
Ilık olan günleri soğuğa hazılayan,
Aylarında hep eser sonbahar rüzgarları.

Yıllarım geldi geçti ve şimdi hazandayım.
Bembeyaz saçlarımla kışa yolculuktayım.
İki büklüm olmaya yüz tutan bedenimle,
Gönlümde halay çeker sonbahar rüzgarları..

Eminimki her şair sonbahar mevsiminde,
Kaleme almak ister bu mevsime bir şiir.
İçimden tek tek geçen yazdığım satırları,
Yazmama sebeb oldu hazan ve rüzgarları

13.12.2008

Lügat:
Hazan....................Sonbahar
İstikrar....................Karar kılma,yerleşme,durulma.
Hüzün.....................üzüntü
Hakimiyet..............Egemenlik
Telek......................Kuşların kanat ve kuyruk tüyü
Güzerti...................Güz soğuğu
Güzlek....................Güz yağmuru
Güzül......................Güz ile ilgili olarak
Güzün.....................Güz vaktinde
.........................................................................................................................
BASINDAN/ AJANS 5 / 26.10.2009

Ana Sayfa:

SONBAHAR RÜZGâRLARI

Sonbahar mevsimi, mevsimlerin en hüzünlüsüdür. Zira tabiat adeta soyunur, çıplak hale gelir. Güzelim çiçekler solar, yapraklar da sararır. Esen sert Sonbahar rüzgârları ile toprağa düşen yapraklar, rengârenk bir cümbüşe dönüşür.

Şair Halil Müftüoğlu, bir şiirinde;

Uzun zaman dalında hâkimiyet sürerken,
Yere düşen yaprağın var üzgün bakışları.
Her mevsim oya işler yaşadığı yıllarda,
Hazan mevsiminde de Sonbahar rüzgârları.

Yapraklar dökülmeye yeşillik yok olmaya,
Mahkûm olur her sene hazan ayı gelende,
Yeşilliği sarıya çevirmeye amade,
Sonbaharın emrinde Sonbahar rüzgârları.

Demektedir.

Gerçekten de, Sonbaharda rüzgâr kuytu yerlerde uğultuya dönüşür. Kuşlar sürüler halinde ayrılmaya başlar, yuvalarından. Süzülerek giderler öz yurtlarına doğru. Denizlere de bir başka hüzün çöker. Dalgalar büyüdükçe büyür ve sahili dövmeye başlar. Bazen de, sükûnetten ayrılışın hırçınlığını yaşar.

Şair Müftüoğlu;

Göz kırparken kara kış göçmen kuşlar da gitti,
Ne yuvalar boş kaldı damların tepesinde.
Kalan teleklerini damlardan indirecek,
Sonbaharın emrinde Sonbahar rüzgârları.

şeklinde Sonbahar Rüzgarlarını mısralarında aktarmaktadır.

Sonbaharda gökyüzünün maviliği kaybolur. Suratı asık bir ihtiyarın yüzü gibi buruşuk olur. Bulutlar gölgeleri ile üşütür, hüzünlendirir, insanları. Yine şair Müftüoğlu der ki;

Yıllarım geldi geçti şu anda hazandayım,
Bembeyaz saçlarımla kışa yolculuk aldım.
İki büklüm olmaya yüz tutan bedenimle,
Gönlümde halay çeker Sonbahar rüzgârları.

Sonbahar rüzgârları sert ve soğuk estiği için, balkonlardan sarkan çiçekler kabuğuna çekilirken, balkonlarında neşeli günler geçiren insanlardan da eser kalmaz. Gönüllerdeki kıpırdanışlar yerine durağanlık başlar. İnsanlar gözlerini ufuklara yönlendirir ve soğuk soğuk bakmaya başlar. İçten içe bir hesaplaşma başlar. Sevgiler, heyecanlar uçuşur hayallerimizde. Baharın gelmesi için eller niyazda olur.

Tüm gönüller de yorgun artık mola zamanı,
Hep ilkbahar yaşandı, şimdi hayat hazanı.
Bir mevsim kapatacak neşeli gönüllerde,
Gönle hüzün vererek Sonbahar rüzgârları.

Sonbahar, insanın olgun yaşına benzer. Zira o çağlarda saçlar aklaşır, yüz çizgileri derinleşir, geçmiş eleklenir, karşılık bulmayan sevgiler nasırlaşır. Geçmişin iniltileri duyulur ve gönüllerehüzün çöker. Martıların boğuk boğuk ötüşleri Sonbaharın geldiğini hatırlatır. Bazen de, gözlerden yaş dökülmesine, inim inim inlemelere vesile olur. İçe dönük bir uğultu ile derin dalgalanmalar olur. 26.EKİM.2009
T.C.ADALET ESKİ BAKANI ARAŞTIRMACI YAZAR İSMAİL MÜFTÜOĞLU
...............................................................................................................................