Aa-şiir Tadında Masallar-bremen Mızıkac ...

BREMEN MIZIKACILARI

(Tamamı şiir olarak yazılmış ' Bremen Mızıkacıları ' masalından bazı bölümler

Anladı köylü, yaşlandı eşek
Eşek hak verdi: “Ona yaramam! ”
İstedi onun yemini kesmek,
Eşek de dedi: “Burda duramam! ”
***
Eşek, köylüyü iyi tanırdı
Aç kalma fikri onu korkuttu.
Önce düşündü, sonra anırdı
Ve Bremen’in yolunu tuttu.
***
Bir düş kurardı hep kafasında
Müzikti artık onun amacı.
Düşü; Bremen Kasabası’nda
Olmaktı iyi bir mızıkacı.
.....
.....
.....

Av köpeğinin bitince sözü
Eşek de baktı onun yüzüne.
“Gel benle! ” dedi, parladı gözü
Ve devam etti eşek sözüne.
***
“Ne dersin, versem sana bir akıl?
Yaşını boşver, hedefin olsun.
Üzülme dostum, ardıma takıl!
Ben saz olursam, sen de davulsun.”
***
“Olsun herkesin mutlak amacı;
Olsun herkesin mutlak hedefi.
Gel Bremen’e, ol mızıkacı
Ben saz çalayım, sen de çal defi.”
.....
.....
.....

Eşek, şunları dedi kediye:
“Biz Bremen’e gidiyoruz bak.
Sorarsan eğer; ‘Amaç ne? ’ diye;
Bir kasabada şarkıcı olmak.”
***
“Bak kedi kardeş, yeteneklisin.
Konuşuyorken, sesin çok güzel
Şarkılar söyler senin o sesin,
Sen de bizimle Bremen’e gel.”
***
Düşündü kedi, kaşındı biraz
Sonra bu işe aklı pek yattı.
Biri davuldu, birisi de saz,
O da kendini ekibe kattı.
.....
.....
.....

Eşek dedi ki: “Ey horoz kardeş!
Sen de bizimle Bremen’e gel.
Gece olmadan, doğsun bir güneş
Kalmasın önünde keder ve engel! ”
***
“Bremene’dir yolumuz bizim
Olacağız biz birer çalgıcı.
Sen de bizle gel, ey iki gözüm
Kimse kimsenin olmaz yargıcı! ”
***
“Gel aramıza, hazırdır yerin
Orda kurarsın yeni bir yaşam.
Düşünme artık acı ve derin,
Ekip seninle olacak tamam.”
***
“Biz üç kralız, şahız, beyleriz!
Yaran benziyor hep yaramıza.
Birlikte çalar ve de söyleriz
Gel horoz kardeş, gir aramıza.”
***
Duyunca bunu horoz eşekten
Aklına yattı, ona inandı.
Ayrıldı horoz, kaçtı çiftlikten
Yoldaki ekip artık dört candı.
.....
.....
.....

Hırsız geldi ve eve yaklaştı,
Kendi kendine; ‘Dikkat et! ’ dedi.
Kulağını ve gözünü açtı,
Evde bir lâmba yakmak istedi.
***
Gömülmüştü ev bir karanlığa
Bir parça ateş aradı durdu.
Girdi mutfağa, gitti ocağa
Ocakta yanan bir çift kor gördü.
***
Ama hırsızın kor sandığı şey
Kedinin parlak gözleri idi.
Hiç farketmedi, yaklaştı epey
Ve bakıyordu hırsıza kedi.
***
Yakmak için bir çöp aldı yerden,
Kedi yavaşça ayağa kalktı.
Çöpü gözlere uzattı birden,
Bir ‘Miyav’ sesi evi çınlattı!
***
Atladı kedi onun üstüne
Bir tırmık attı; derin, kocaman
Tırnaklarıyla bütün yüzüne.
Hırsız çok korktu, bağırdı; ‘Aman! ’
***
Göremiyordu hiç sağı-solu
Yüzündeki kan onu korkuttu.
Hırsız iyice şaşırdı yolu;
Arka kapının yolunu tuttu.
***
Kaçmak istedi arka kapıdan
Köpek tam orda yatıyor idi.
Tuttu adamı bir bacağından
Isırdı onu, hırsız inledi.
***
Hırsız korku ve büyük acıyla
Saman yığını önünde durdu.
Ve eşek arka ayaklarıyla
Ona çok sağlam bir tekme vurdu.
***
Uyandı horoz, duydu sesleri
Evin içinde gürültü çoktu
Öttü, çınlattı evde her yeri
Hırsız bu sesle iyice korktu.
.....
.....
.....

“Dört büyücü var; bağıran, kesen
Sopayla vuran, yüzünü yolan
Vallahi gitmem, ‘Tekrar git’ desen
Gitmez o eve akıllı olan! ”
***
Her şeyi böyle getirdi dile
Hâlâ titrekti hırsızın sesi
Geçmedi evin yanından bile
O günden sonra hırsız çetesi.
.....
.....
.....