Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Öncelikle Amin diyerek bu harika dizeleri tekrar büyük bir haz alarak okumanın mutluluğu içerisinde olduğumu belirtmek isterim.Saygılarımla sağlıcakla kal üstadım.Tam puan.
Canım harikaydı o kocaman sevgi dolu yüreğine sağlık..Sağlıklı ömürler diliyorum hep birlikte ....
Elinize sağlık.Yazdığım şiirlerimle ilğili görüş ve tavsiyenizi beklerim.
Üstadım Halil ağabeyim ;
Beğenerek okudum malumat sahibi yüreğinizin sesini. candan kutlarım.Ezelden ebede giden yolculuğumuzun son durağı aşkın gerçek sahibi yüce yaratanadır.işte vuslat durağı burasıdır.
Halil ağabeyim..Özüer dilerim..antolojiye pek uğrayamıyorum..kendi wep sitemdeyim..szileri de serlerinizle beklerim efendim.bu arad facedebook ta da ATLAS ŞİİR SİTESİ diye grubum var oraya da beklerim.
Vuslata dair duygularımızı dile getiren bu harika çalışmanızı beğenerek okudum..Başarılarınızın devamını dilerim.
Kutlarım saygın kaleminizi..tam puan 10 + ant.
Hayat sevgi kadar güzel aşk gibi güçlü olsun.
Akçaydan selam ve saygılarımla.
ibrahim yılmaz
********************************************
** ATLAS **
Şiir ve şarkı sitesi eserlerinizi paylaşmak için sizi bekliyor.
** ŞİİRLERİNİZİ
** ŞARKILARINIZI
** SESLİ ŞİİRLERİNİZİ
** VİDEOLARINIZI
** RESİMLERİNİZİ
** VE DİĞER TÜM ESERLERİNİZİ
Sitemize KAYIT OLUP, DUYURULARI okuduktan sonra paylaşabilirsiniz.
Eğer sanat miziği severseniz radyosunu çok seveceksiniz.
www.atlassiir.com
http://www.atlassiir.com/atlas
''Kaçınılmaz son'' hepimizi ürkütür,ama şair demiş ya hani:''Ölüm güzel olmasa,ölür müydü peygamber?''
Tebrik ediyorum Halil Bey.
ÖLÜM KAÇINILMAZ SON.....ÖLÜMDE VUSLAT YOK .......ÖLÜMÜ EN ÇARESİZ HASTALAR DAHİ HEVESLE BEKLEMİYOR....AMA ÖLÜM EN NİHAYET OLANDIR...... ŞİİR OLMUŞ ÖLÜME ERMEK SİZİN DİLİNİZDE VE KALEMİNİZ AŞİKAR EYLEMİŞ.. NEDE GÜZEL EYLEMİŞ O ENGİN YÜREĞİ KUTLUYOR SELAM VE SAYGILARIMI SUNUYORUM....
NAZ.
Ezan sesleri, çok etkili;ezan bir bayrak iki vatanımızdan hiç eksilmesin. Selâ okunduğu zaman da insanın içi acısa da mütevvekil bir ruh hali ile bir gün sıra bana gelecek diye düşünüyor insan. Şiiriniz güzeldi. Dünya gailesi ile çalışıp çabalarken öte tarafı da hiç aklımızdan çıkarmamalıyız diye düşünüyorum. Belki de vuslatların en güzeli; doğarken bilincinde değiliz, ölürken Allah hayırlı sıralı ölüm versin. Bu konular sıkıcı gelmemeli hayatın bir gerçeği. Emeğinize sağlık tebrikler. İyi pazarlar, iyi haftalar.
Herşeyin hayırlısı................ Kutlarım sayın Müftüoğlu.+10
KUTLUYORUM KALEMİNİZİ.
SUSMASIN ÇAĞLASIN
Ölüm habersiz gelir Üstad,Onunla ne zaman vuslat olunacağını bilemeyiz.Sanırım ölümün yüzü bundan soğuktur.Saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 94 tane yorum bulunmakta