aa Ö N S Ö Z Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Şiir benim yalnızlığımda koluna girdiğim tek arkadaşım, dahası sırdaşımdır. Ben onunla konuşur, onunla anlaşırım. Kimselere diyemediğimi ona söylerim. O beni anlar, bende onu anlarım.
Ben şiirlerime sevgiyi, sevgiyi de şiirlerime ilham yaptım.
Sevilmesem de sevdim.
Sevgi aşım oldu, soluduğum hava, yaşadığım dünya oldu.
Sevgiyle hiç küskünlüğüm olmadı.
Beni seveni de sevdim sevmeyeni de.
Çünkü sevginin merhamet, merhametinde sevgi olduğunu gördüm.
Sevginin şiirsiz, şiirinde sevgisiz olamayacağını anladım. Kırıldım ama kırmadım, ağladım ama ağlatmadım.
Şiirlerimde kaderime küskünlüğümü, sevgiliye sitemimi dile getirdim. Yalnızlığın tarihçesini, hayatın derdini, kederini yazdım.

Bana derdi sormayın,
Ben derdi tanıyorum.
Dertle kalkıyorum sahura
Dertle iftar açıyorum” …dedim.

Bu dizelerden ötürü şair dostlarım bana “Gözyaşı Şairi” unvanını verirken şiirlerim içinde “Acılı Şiirler” demişlerdir.

Ben ki her dertten aldım hisse-i nasibimi,
Ben ki her acıya her zaman, bir han yaptım kalbimi.

Desem de… Kalbimi her acıya her zaman bir han yapsam da her şiirim ömrümün anatomisidir. Onlar benim gece yarılarında kapımı açan ilham perilerimdir.
Şiirlerim kadim dostum şiir eleştirmeni, Eğitimci, Yazar ve Şair R.Mithat Yılmaz’ın kırmızı kaleminin şiddetine maruz kalsa da onlar benim için farklı anlamlar ifade eder.
Çünkü her şiirim yaşadığım bir anı, bir nevi hatıra defterimdir.
Ben insanlara baktığım gibi şiirlerimin de kalıbına değil anlamına bakarım. Olduğu gibi kabul ederim onları…
Çünkü hiçbir satırında yalan yoktur, riya yoktur onların.
Netice olarak ben içinde acı ve gözyaşı olan her şiiri çok severim. Zaten şiir dediğinde acılı olmalıdır öyle değil mi? ...
Şiirlerimi Hanlarıma, canlarıma ve bu şiirleri bana yazdıranlara ithaf ediyorum. Mehmet Şükrü Baş