AA Hakkari Hatırası Şehidimize Ağlıyoruz

8 Ağustos 2011

Uzun süredir devam eden sessizlik…
Hakkari’de Ramazan-ı şerif günleri. Ramazan ayının gelmesine birkaç gün kala bir polis arkadaşın ikametine yakın bir yere ses bombası atıldığında gece çalışıyordum. Bir hareketlilik… Ardından derin bir nefes almış ve çok şükür demiştik.
Nitekim dünkü telaşla yıkıldık…
Bir telsiz trafiği. Bir şeyler ters gidiyordu belliydi. Ama neydi. Öğrenmeye çalışıyorduk sağdan soldan. Birkaç dakika sonra bir helikopter sesi. Ardından yine telsiz anonsları.
Acil ambulans isteniyordu helikopterin ineceği yere. Kan verecek kişiler ayarlanıyordu teker teker. Apar topar hastaneye götürülüyordu onlar da. Kara haberi öğrenmemiz çok sürmedi. Çukurcada bir polis aracının güzergahına konulan bomba patlatılmış ve biri ağır 4 meslektaşımız yaralanmıştı. Lanet okuyorduk teröre.
Sonra bir kara haber daha. Ateş düştüğü yeri yine yakacaktı. Ağır yaralı olan arkadaşımız kaldırıldığı van hastanesinde şehit düşmüştü.
Yüreklerimize kor düştü. Ne ilk şehitti bu vatanın bağrına koyduğumuz ne de son olacaktı. Gözlerimiz dolu doluydu. Vatan sağ olsun diyorduk, nemli gözlerimizi silerken.

Acıyı tüm hissiyatımızla hissettiğimiz günün ertesi günü. Yani bu gün. Bir kara haber daha. Bu kaçıncı acı Allahım. Hakkariye yeni atanan polis memuru arkadaşımız çarşıda hain saldırıya hedef oluyor ve kaldırıldığı Hakkari devlet hastanesinde şehit düşüyor.

Yine gözlerimiz yaşlı. Yine ateş düştüğü yeri yaktı.

Ama vatan hainleri bir meseleyi kafalarına sokamadılar. Bu ülkede bayrağımızı gönderden indiremezler, ezanımızı dindiremez ve de vatanımızı böldüremezler.

Vatanımızı, bayrağımızı namus bildik. Değil bir can, bin canı feda ederiz. Bu vatan kolay kazanılmadı. Üç beş çapulcuya da kolay kolay yedirmeyiz.

Elbette üzüldük. Üzüleceğiz de. Gözlerimiz doldu. Ağladık belki. Ama namus bildiğimiz ülkemiz için, ay yıldızlı al bayrağımız için VATAN SAĞOLSUN. ŞEHİDİM, RUHUN ŞAD OLSUN.
AKİF’İN DEDİĞİ GİBİ
Sen ki, a’sara gömülsen taşacaksın... Heyhat,
Sana gelmez bu ufukalar, seni almaz bu cihat...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.