Aa A Şiirleri Tebrizli Şems

TEBRİZLİ ŞEMS

l

Tebrizli güneşti

Ebu Bekir Kirmani’den

Baba Kemal Cündi’den ders aldı

Ona Mevlana muştulandı

Harikalar keşfoldu o gizledi

Sonra dedi

Ey alemin sarrafı beni tanı

Ve attı elindeki kitabı alıp suya

Adı uçan Şems’ti

Bir yerde durmazdı

Onunla sohbet arkadaşı oldu

Allah için (onu) sevdi

Ve sevildi(onun tarafından)

İki sevgili birbirinde yok oldu

Kalabalıklardan kaçtı

Hasret çekti ve çektirdi

Ayrılık çekti ve çektirdi

Tekrar kavuştu aşık ile maşuk

Ama çok sürmedi

Öldürüldü

Aşk için öldürülen ilk kişiydi

ll

Şems dedi

Subhani maazama şani

Kendimi tesbih ederim benim şanım ne yücedir diyen

Bayezid mi büyük

Biz seni hakkıyla bilemedik diyen

Peygamber mi

Buyurdu

Mevlana dedi

Alçak gönüllük gösterdi efendimiz

Onun batını büyüktü

Doymadı rahmete doyamadı bir türlü

Bayezid’inse küçüktü kabı

Taştı hemen

Muhammed sığmadı dünyalara

lll.

İkramlara karşılık verirdi

Şam’da bir Hristiyan gençle satranç oynadı

Sultan Veled onu bu halde buldu

Müslüman oldu genç tanıyınca Şems’i

Kıskançlığa kurban gitti

Ve bir kuyuya attılar cesedini

Buyurdu

İlim yolunda çok engel vardır

Buyurdu

İlim üçtür

Zikreden dil

Şükreden kalp

Sabreden beden

Buyurdu

Edepsiz insan

İnsan sayılmaz

Ahmet KEMAL