Acemisiyiz şu çivisi çıkarılmış dünyanın
İki kere ayrılığın yalnızlığa bölününce eşittir kavuşmak olduğunu anlayana kadar
Ölüme ramak kaldığının bilinçsizliği içerisinde göçüp gittik şu dünyadan.
Acemisiyiz şu dünyanın,
Çıkarılan çivisine çıkmış denilen.
Ve kaza süsüyle üstü örtülen infazların inancı kadar var olacaktır samimiyetimiz.
Bir insan ölürken kaymıyor gökten bir yıldız,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta