RUBAİ 11.
Sevilmişsin sevmiş hep hayaldi bunlar
Dünyada oynanan bir oyundu bunlar
Sevmiş sevilmiş bütün hep oyuncular
Sonunda bir meyhanede çöküp kaldılar.
RUBAİ 12.
Yıllarını verdin kitaplar eskittin
Okuldan okula dirsekler çürüttün
Adam olmayı öğrenemedin bir türlü
Öyleyse okula sen niye gittin.
RUBAİ 13.*
Adam ol adam ol derken oldun eşek
Buna insanlar değil eşekler şaşacak
Eşekler cennetinde yer ayırtıldı
Hala aymazsan palanın düşecek.
RUBAİ 14.*
Kırk pınara kırk kırba götürdüm
Kırk palana kırk adam üşürdüm
Ey Palancı başı Palancı başı
Bu çürük adamı nereden getirdin.
RUBAİ 15.*
Herkes kendi şiirini pek över oldu
Yağcılıktan yağcıda tulumlar doldu
Ey kendini bilmezler,ey densizler
Şiir öldü de mezarı size mi kaldı.
Kayıt Tarihi : 28.2.2010 09:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdal Ceyhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/28/a3-rubai-demeti-3.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)