A2. Rubai Demeti. 2 Şiiri - Erdal Ceyhan

RUBAİ 6.

Doldur bu kadehi bir daha çekelim
Mezarın gölgesinde bir hasbıhal edelim
Biraz sonra mezarcı başı gelecek
Çiçeklerle, güllerle arzıhal edelim.

RUBAİ 7.

Dünya, münya bunlar hep avare
İnsanlar aslında dertlerden azade
Kap şişeyi, dök meyhaneye
Görürsün o zaman nasıldır bade.

RUBAİ 8.

İçtin içtin, masanda ağyarı buldun
Ufkun aydınlandı rüyayı buldun
Bersamlar içinde ağladın durdun
Dertlendin içlendin ama o yârı buldun.

RUBAİ 9.

Heyhat hiç dost yokmuş, diye feryatlar ettin
Şiirler yazdın, dörtlükler düzdün inlettin
Feryadı figanın geç değil mi ey bre gafil
Bunca yıldan sonra, niye zalimi zikrettin.

RUBAİ 10.

Kalenin bedenleri düz gider gidenleri
Ey bu yaşlı kentin sakallı erenleri
Biz gizli iştik şarabı, mezara düştük
Ya siz esrik geldiniz bigünah ezenleri.