a1 Kadının gözyaşı

Ayrı bir kazan kaynıyor herkesin yüreğinde.
Her yaşanılmışların bir izi
Her yaşanılacağın hayalinde öksüz bir umut
Beyinler fare deliği
Koşuşturuyor düşünce
Gelecek bir bilmece.

Kadının kirpiğinde bir gözyaşı
Beyninin aynası sanki
İlk eşini sevdiği günler geçti
Sevinç, aşk vardı gülümsedi gözyaşı azdan
Sonra düğün alayı davulu zurnası
ve rakı şişesini koklayanların göbek atmaları
biraz daha gülümsedi kadının yüzü
gözü sanki uzaklardan sevinç dalgaları getiriyor
ışık gönderiyordu karanlık köşelerine
görüntüde ilk çocuğuna hamileliği vardı
ne çok sevinmişlerdi.
Tarlaya daha emin koşuyorlar
Elleri daha çevik hayallerinde daha bol umut
Sonra çocuklar peş peşe geldiler
Hepsi de umut verdi, azim verdi
Çalıştılar yeni bina kurdular
hep umut oldu kapılarında.

Gözyaşında tedirginlik
Birden karardı ufuk
Bir bilinmezlik nefesi esiyor rüzgar
Görünürde ne toz ne de duman
hayal edilemiyor görünmeyen ufukta bilinmeye umut
hayal edilemiyor hangi bulutun dolu taşıdığı
sel taşıdığı
umut taşıdığı
bir yolculuk başlamış
bilinmiyor
yok oluş mu
kurtuluş mu
yeni yaşamlarda
yeni umut mu
bir baktık
ay yıldızlı bayrak dalgalanıyor biz karşı
şakağına yuvarlanıp gitti gözyaşı

o günden bu güne yirmi üç yıl geçti
geçenlerde yine gördüm o kadını
benim gibi yaşlanmıştı o da
dimdikti
ışıltılıydı gözleri
çocuklarını sordum
en büyü doktor çıktı İstanbul’da
ortancası pilot Diyarbakır’da
küçüğü de bilgisayar mühendisi
şükür okudu Allah’a

kaybolup gitmişti hiç unutamadığım
kadının gözyaşı