a-Zevzekname! Şiiri - Mikdat Bal

İnsana çok benzer, adam değildir!
Kendini muhterem sanır zevzekler!
Erkekçe davranmaz, madam değildir
Kılıbık der seni kınar zevzekler!

Her söze karışır, kafadan atar
Bir şey biliyorsa, on yalan katar
Palavrası boldur, hep atar tutar
Her zaman kendini anar zevzekler!

Malım mulküm var der, şişer kasılır
Ne yorulur ne de sesi kısılır
Bir kitap okursa alim kesilir
Bir şey bildiğine kanar zevzekler!

Ne bir amacı var ne de rüyeti
Sorar hadisleri, sorar ayeti!
Öğrenmek değildir onun niyeti
Bilir misin diye sınar zevzekler!

Oğlunu kızını metheder durur
Onda toplanmıştır, kibirle gurur
Kendinin ne varsa, en üstün görür
Onun ağaçları çınar zevzekler!

Mikdadi onlardan kaçarım bazı
Bıktırır insanı hiç durmaz ağzı
Evi, katı, yatı, ya oğlu, kızı
Yakında fıttırır. bunar zevzekler!

Şair Mikdat Bal