.
su ölümdür;
denize düşer gölgesiyle
kırıldı yer mavi
yapışmış saçı
güz desek değil
tipiden dönmüş akşam
toplasam
saçlarını toplasam
giden dönecek umudu
hep dönecek beklemeleri;
öyle ya
biz kırıldık
kapıların ardında
çıkış diye tekmeledik
zırzalar
menteşeler söküldü
gittiği gün
gün bitmedi
toprağın aldığı zaman;
verdiği yüzdür
dudaklar burun kulak
saçlarını saysak
yazsak destanı
yazsak yeniden ilyada’yı
yeniden anlatsak
su ölümdür ikindilerde;
bahçenize yakındır
bir balığın kokusu
rakı sürülmüş yüzüyle
elinizle dokunurda
incitmeden seversiniz kadını
kadının azlığını
azlığınız mı
ağzınızda dağıttığınız...
03 02 2006
.
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 11.3.2006 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hele Varlık'ta okumaktan nasıl onurlandım bilemezsin. Başarıların daim olsun...Saygıyla...
TÜM YORUMLAR (1)