** Yoruldum,yoruldum Annem.! ** Şiiri - ...

Sayın Mahmut Bey;

Bu anlam dolu şiirinize ben izniniz olursa tersinden cevap vermek istedim.

'Bana bir şey olur diye korkuyorsun, korkma anne,
Daha mücadelemiz yeni başladı, biliyorsun var çocuklarımız,
Onların yüzüne öldükten sonra bakamam anne,
Yorulsam da ben bu mücadeleden vazgeçmem anne.'

Bunu devamını da şiirleştireceğim. Çok teşekkür eder saygılar sunarım...

Yürek sesinizi kutlarım üstat, emeğinize usta kaleminize sağlık. Ne yazık ki insanların yüzüne bakarak fikrini ve iç dünyasını okuma şansımız olmuyor. O nedenle bir insanın gerçek yüzünü anlayana kadar herkese ayni dostluk ve samimiyetle yaklaşıyoruz. İnsanları tanıdıkça gerçek dost olabilecek,samimi ve dürüst kişilere sarılıyoruz, olumsuz olarak değerlendirdiğimiz insanları hayatımızdan çıkartıyoruz. Hayatın bu safhasında biraz canımız acıyor olabilir mutlaka ama yaşamın bir parçası olarak geçiştiriyoruz. İnsanlar ikiyüzlü, riyakar da olabiliyor fakat er veya geç insan gerçek yüzünü göstermeye mecburdur. Dünyada kötüler olmasa iyilerin kıymeti bilinmezdi, iyiler olmasa da kötülerin yaptıkları kötü olarak nitelendirilmezdi.Mevla kötülerle karşılaştırmasın. Hayatın her safhası bir ders kitabı niteliğinde. Duygu dolu yüreğinize, emeğinize sağlık.Saygılarımla

İnsanın,insana ait tüm değerleriyle,yozlaştığı,yaşamın insansızlaştığı bir çağda yaşıyoruz...Yorulmamak elde değil elbette...Ama gene de,umutla,dirençle,diyerek kutluyor,saygılar sunuyorum...

Ah şu çocuklar... Nasıl da naz yaparlar olmayan annelerine. En nazını çekene, güvenilene, şefkatini esirgemeyene.

DERT OTAKLARINA, SIRDAŞLARINA CANLARI ANALARINA AÇARLAR DERTLERİNİ.

Ne güzel dertleşmeydi anayla öyle. Bayıldım. Çünkü ben de benzer şeylerden şikayetçiyim. Hatta yorulmanın da ötesinde,
tükendim artık... Kutluyorum kardeşimi ve değerli şiirini. Nicelerine... Gurbete selam ve sevgimle...


TÜKENDİM

Yoruldum dinlemekten
Gerçeklerin ardına sığınan
Asılsız, boş sözleri
Şaşırdım gördükçe
Tesadüfen düşen maskeleri…
Bilmiyorlar
Gerçek yüzleri ortaya çıktıkça
Yerden yere çaldıklarına
Ne çok benzediklerini…

Güneşimin açısı değiştikçe
Gölgeler sarıyor yörüngemi
Oysa gölgeyi yaratan
Işığın ta kendisi

Usandım
Anlayışlı olmaktan
Birazcık anlaşılmak istemek
Hakkım değil mi?
Affetmek erdemmiş! ..
Olmayım erdemli...
En zor günlerimde
Yüzüstü bırakanları
Nasıl unuturum ki?

Her bitiş yeniden başlamaksa
Pes ettim artık…
Gücüm yok aynı yolları
Aynı hevesle yürümeye
Delik deşik yüreğimin ekseni
Ne yapsam iyileşmiyor bir türlü
Çıkartmaya çalıştığım çivilerin yerleri
Yeter! ... Tükendim…
Perde kapandı
Oyun bitti...

Naime ÖZEREN

dosttan son darbeyi yemek çok acıdır,
acı gerçekleri ustaca şiirinde işleyen dost kalemi kutluyorum.