A- Yol verin dağlar! Şiiri - Mikdat Bal

Yol verin dağlar!

Önümde durup da olmayın engel
Ciğerlerim pişik, yol verin dağlar!
Memleket çağırır diyor ki dön gel
Gönül delik deşik, yol verin dağlar!

Belki de yurdumda yaşarım kışı
Çekmez ise ölüm meleği fişi
Özlem ile dolu bu fani kişi
Vatanına aşık, yol verin dağlar!

Seyahat etmeye yoktur bir mani
Eğer bir arıza çıkmazsa ani
Kemeri bağladım hazırım yani
Yandı yeşil ışık, yol verin dağlar!

Hayli yordu beni yokuşlar düzler
Durum ayan beyan kalmadı gizler
Yıllar yordu beni tutmuyor dizler
Tabanlarım şişik, yol verin dağlar!

Ömrümüz gelsek de biter dursak da
Ya nasip kavuşmak yola vursak da
Kalmasın son anda heves kursakta
Aşılsın son eşik, yol verin dağlar!

Der Mikdadi devran eder feleğim
Omzumu ezmeden ağır şeleğim
Sılama kavuşmak benim dileğim
Tamamlandı koşuk, yol verin dağlar!

Şair Mikdat Bal