A Yoksun Şiiri - Halil Müftüoğlu

Tüm ayrı yaşayanlar, vuslatlara başladı.
Dağ taşına kavuştu, Bülbüller de gülüne.
Sana olan özlemi, giderebilmem için.,
Özlemle yatıyorum, rüyalarımda yoksun..

Ne meltem ne alize, kokunu getirmiyor.
Gelen tüm kokuların, zerrelerinde yoksun.
Evet şimdi sonbahar, kuşların göç zamanı,
kalana bakıyorum, kanatlarında yoksun.

Senden aldığım sana, has olan o kokunu,
Özledim çok özledim, her şeyi kokluyorum.
Nefes alış boşuna, kokladığım her şeyden,
Kokular alıyorum, o kokularda yoksun..

Uzandım da değmedi, ellerim ellerine
Konuştum ulaşmadı, sözlerim nefesine.
Gözlerini aradım, son bıraktığın yerde.
Cevapsız kaldı her şey, anladım ki sen yoksun.

Ben nerdeyim diyerek, bana mı soruyorsun?
Baktım gördüm her yerde, karşımda duruyorsun,
Bitsin artık bu oyun, sarılmak istiyorum,
Olduğun yeri söyle kollarımda sen yoksun.

Ne bahar eski bahar, ne hazan da hazan var,
Belki de bu kaderi gizli, gizli yazan var,
Gerçekten ümit kesip, hayallerde gezen var,
Hayal de yaşıyoruz, gerçek hayattan yoksun.