A.Yanakta Tuzlaşan Hüzün Şiiri - Nail Yavuz

Yanakta tuzlaşan hüzün

dolu dizgin bir sabahtı gülüşün
her şey başlangıç bitişini düşünmediğim
anlaşılmaz kimsesizliğim / hele şiirim
menekşenin suya uzanışıdır
o aynanın düşlerine savrulan çığlıklar

bir zaman yorgunuyum
gün tutsak görkemli yalnızlığımda
kaf dağının ardındaki aşk
baktım ki gölgemden başka bir şey yok
zaten kokusunda var ayrılık / gülün

neden böyle kalabalık susanların korosu
______sessizlik sarmaş dolaş
hükmünü vermiştir yorgunluk akşamları
yalnızlıkla acı harç edilmiş
hüznün duvarlarına konmuş

kirli sakallara dolaşmış akşam
başın ağırlığının yastığa bıraktığı çukur iz, komidinin üstünde
yarısı içilmiş bir bardak su, bir bölüm sonunda açık bırakılmış
kitap......................................................................................
kendisiyle oturup içmiştir geceler boyu
_________sızmış umutlarına

söz kördüğüm / acı donuk
susmalara bırakmış ömrünü tutsaklık
düş yoksulu olmuş uçurum
_____yanaklarda tuzlaşan hüzün
________ateşi tutan kimin elleri

Nail Yavuz İzmir, 28.04.2005