A y n a y a B a k ı ş Şiiri - Zeki Çelik

Çocukken yüzüme gülümsüyor du,
Delikanlı diye benimsiyor du,
Yiğitlik dönemi önemsiyor du,
Ben aynaya baktım, ayna ada bana.

Nereye gitti ki bunca umutlar? ,
Üzerime çöktü kara bulutlar,
Bunca kıvrışığı nasıl ayıtlar? ;
Ben aynaya baktım, ayna da bana.

Ağaran saçları hesaba çektik,
Güzellik kalma dı yıllara ektik,
Sureti yansıttı, başa baş,tektik,
Ben aynaya baktım, aynada bana.

İhtiyar diyerek adeta sustu,
İçten mırıldan dı kinini kustu,
Sık sık bakışırdık eskiden dosttu,
Ben aynaya baktım, ayna da bana.

Pişmanlık duyarak Zeki'ye vurdum,
Oda ömürsüzmüş, camını kırdım,
Onunla birlik te toprağa vardım,
Ben parçaya baktım, o da cesede.

10-2-2010