Töre Şiiri - Songül A Yılmaz

Çakmak çakmak bakardı, kömür karası gözleri,
Törenin kurallarını bozmaya yetmedi sözleri

Başkasıyla evlenmem dedi sevdiğine söz verdi.
Herkes gibi O da sadece sevdi ama çok sevdi…

Raşo ağanın verdiği başlık, babasına arabaydı.
Adamın karısı Zehra yaşlı, kız rakipsiz bir kumaydı.

Yürek kanun yazarken töre kanunu da neydi.
Kavuşmanın tek yolu sevdiğime kaçmak dedi.

Bir gece bağlandı elleri örtüldü gözleri çaputla
Gidildi en uzak sınıra ve saçları örüldü vicdanlara.

Gecenin kuytu gözlerinde parladı kanlı bir el
Üç kurşun geldi namludan, şakağından aktı sel.

Her kurşunun adı var. Her kurşunun azı, tadı…
Baba için! Koca için! ...Kızın adı yok namusu var.

Günler sonra bir çoban sürüsüne takıldı, Nazlıcan.
Çığlık çığlığa duyurdu köylülere kötü haberi çoban

Kimse arayıp sormamıştı, Nazlıcan’ı gitti gideli…
On altı yaşında kefen bile giyemedi taze bedeni.

Bilmemişti adını kimseler uzunca bir süre,,,
Çığlık oldu sesler bir anda yükseldi göklere.

Protestolar, mitingler yapıldı, katiline söğe söğe
Kanun çıkarılsın istendi atıfta bulunarak meclise

Gencecik kıza bu sonu hazırlayan kimdi? ……….
Namus diyerek anlına hedef alan kimdi? ……….
Kanun için Karar vericiler kimdi? …………………...
Kadına dair mücrim yutkunuş ne zaman bi-ter- ki! ...? ?

Çakmak çakmak bakardı, kömür karası gözleri,
Törenin kurallarını bozmaya yetmedi sözleri

Başkasıyla evlenmem dedi sevdiğine söz verdi.
Herkes gibi O da sadece sevdi ama çok sevdi…