A-tembellere öğüt Şiiri - Mikdat Bal

Tembellere öğüt

İnsanın midesi havayla dolmaz!
Bir şeyler yemeli doymak isteyen!
Sebepsiz, emeksiz hiçbir şey olmaz
Mandasını taşır kaymak isteyen

Örümceğin bile boş kalmaz ağı
Rızkını arayan dolar kursağı
Buluşturmak için peyniri yağı
Yaylalara çıkar kuymak isteyen

Ya kafa çalışır veyahut beden
Neticeden önce vardır bir neden
Ses kirliliğinden şikayet eden
Bir kulaklık takar duymak isteyen

Tembelin tarlada olmazsa izi
Elbette sofrada kızarır yüzü
Kurtuluşu yoktur yaşarır gözü
Soğanı bakarak kıymak isteyen!

Mesela birinin tamahı çoksa
Köşeyi dönemez ehliyet yoksa
Hiç kimse şaşırmaz rehbere baksa
Kitap okumalı aymak isteyen

Der Mikdadi ancak tembeller yatar
Meskenet kazanır, pişmanlık yutar
Meşakkatten kaçan meşakkat çatar
Kaybeder nefsine uymak isteyen!

Şair Mikdat Bal