Ne yiğit süvarilerdi dağlardan heybetle aşarlarken
Nice devrilip doğruldular hayat çınarının altında
Günler geçmek bilmedi bazen vakit uzadı
Papatyalar menevşeler kokladılar
Yürüdüler ova ova diyar diyar
Yare selam eksikti sözlerinde
Yaralandı kor yürekleri her sessiz kaldıklarında
Bir bahçıvan gibi narin ve kırılgan
Bir zalim kadar gururlu ve kibirliydiler
Kemer boylarında saz çaldılar dem dem
Geceleri en çok severdiler sıcak ve fırtınasız geceleri
Ateş ne mucize buluştu ana kucağı kadar sıcak
Dağlar önünde diz çökülecek büyüklükteydiler
Esirgeyen ve saklayan kucağında emziren
Onlar ne yiğit süvariydiler aynı renk aynı motiflerle
Ayaklarında kahverengiler yüzlerinde eksik bir umut
Ah onlar ne yüceydiler …
Kayıt Tarihi : 7.6.2013 19:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!