A. Sınıf Tiyatrosu Kısa Oyunlar: 28 Asla ...

A. Sınıf Tiyatrosu Oyunu 28
ASLAN KİMİN DEDESİ? ..
Yazan: Fevzi Günenç

OYUNDAKİLER:

BABA FİNO:
KÜÇÜK FİNO:
ANNE KEDİ:
KIZ KEDİ:
FATMACIK:

ORTAM: Bir evin bahçesi, Ortada kedilerin tırmanabileceği kısa boylu bir ağaç var.

KIZ KEDİ: (Koşarak sahneye girer) Anneee! Şu finoya baksana, beni kovalıyor! ..
ANNE KEDİ: (Önce sesi duyulur sonra kendi sahneye girer.) Ağaca tırman kızım! Ağaca tırman, ağaca…
KÜÇÜK FİNO: (Sahnede küçük kediyi kovalar.) Kaçma korkak kedi! Şimdi yakalarım seni.
BABA FİNO: (Sahneye girer.) Aferin küçük fino! Aslansın sen! Yakala onu!
KIZ KEDİ: (Ağaca tırmanır) Pışşık, kolaydı…
ANNE KEDİ: (Ağaca tırmanır.) Aferin sana kızım! Bir anda ağaca nasıl da tırmandın!
KIZ KEDİ: Ben tırmanırım anne! Kimin kızıyım? ...
ANNE KEDİ: Canım benim…
KÜÇÜK FİNO: Ağaca tırmanmasıydın gösterirdim sana.
ANNE KEDİ: Siz de tırmansanıza ağaca. Aslanmış… Pabucumun aslanları sizi...
BABA FİNO: Aslan tabii benim oğlum. Aslanın oğlu aslan olur.
ANNE KEDİ: Aslan baba da sen misin yoksa?
BABA FİNO: Benim, beğenmedin mi?
ANNE KEDİ: Beğenemedim.
KIZ KEDİ: Ben de beğenmedim.
ANNE KEDİ: Sen sus. Çocuklar büyüklerin tartışmasına katılmaz.
KIZ KEDİ: Peki anne. Zaten ben annesine değil, şu fino çocuğa söylüyordum.
BABA FİNO: Benim çocuğum da aslan, babam da aslandı.
ANNE KEDİ: Aslanın yelesi olur. Hani sizin yeleniz?
KÜÇÜK FİNO: Sahi baba, madem aslanız, neden yelemiz yok?
BABA FİNO: Kes sesini sen, benim küçük aslanım.
ANNE KEDİ: Hah hah haaa! Küçük aslanmış.
KÜÇÜK FİNO: Ben yele istiyorum… Bana ne, ben yele istiyorum…
ANNE KEDİ: Hah haay! Yele markette satılıyor. Gidin de alın…
KIZ KEDİ: Yele ne anne?
ANNE KEDİ: Yele aslanların boynundaki uzun kıllara denir, aslan kızım. Hani atların da boyunda vardır ya, öyle.
BABA FİNO: Ne? Aslan kızım mı? Şu kedilere bakın siz. Şimdi de aslanlığa soyunuyorlar.
ANNE KEDİ: Soyunuruz elbet. Aslan sizin değil, bizim dedemiz.
BABA FİNO: Utanmasanız aslan bizim atamız diyeceksiniz.
ANNE KEDİ: Öyle zaten.
KIZ KEDİ: Anne, benim yelem nerede?
ANNE KEDİ: Çocukların yelesi olmaz aslan kızım. Dedelerin olur.
BABA FİNO: Aslan nerden sizin dedeniz oluyormuş bakalım sefil kediler?
ANNE KEDİ: Sefil olan sensin.
KÜÇÜK FİNO: Baba, kedi sana sefil dedi.
BABA FİNO: Deyip dursun bakalım. Önce ben ona dedim ya. Ne olacak, taklitçi…
KÜÇÜK FİNO: Sana sefil, dedi baba! Ona haddini bildirsene.
BABA FİNO: Ağaçtan inse bildireceğim ama inmiyor ki?
FATMACIK: (Sahneye girer) Yine ne yaramazlıklar yapılıyor bakalım burada?
KIZ KEDİ: Şu Fino çocuk beni kovaladı Fatmacık abla.
FATMACIK: Kedi kızı niçin kovaladın Küçük Fino?
KÜÇÜK FİNO: Bana dilini çıkarttı.
FATMACIK: Küçük Finoya dilini niçin çıkarttın Kedi kız?
KIZ KEDİ: Yok valla, ona çıkartmadım dilimi. Ben tüylerimi yalıyordum.
KÜÇÜK FİNO: Benim yüzümde mi senin tüylerin?
FATMACIK: Anlaşıldı anlaşıldı. Sizin canınız oyun oynamak istemiş. Bu kadarı yeter ama. Birbirinize sataşmayın artık.
BABA FİNO: Sataşmayacağız ama onlar da dedemize sahip çıkmasınlar.
FATMACIK: Dedeniz kim?
BABA FİNO: Aslan…
ANNE KEDİ: Doğru değil bu! Aslan onların değil, bizim dedemiz.
FATMACIK: Anlaşıldı. Bugün yine öğretmenlik yapmam gerekiyor size.
BABA FİNO: Yap Fatmacık abla, yap.
ANNE KEDİ: Sen ne söylersen doğrudur.
FATMACIK: Hepiniz da benim bilgilerime güveniyor musunuz?
HEPSİ: Güveniyoruz.
FATMACIK: Öyleyse iyi dinleyin. İki tür yırtıcı hayvan ailesi vardır. Bunlardan birisi aslanlardır. Aslanlar, kurtlar gibi, çakallar gibi köpekgiller ailesindendir.
BABA FİNO: Gördün mü kedi hanım? Kimin dedesiymiş aslan? ..
KÜÇÜK FİNO: Amma kalabalık bir ailemiz varmış ha…
BABA FİNO: Ne sandındı küçük aslanım…
ANNE KEDİ: (Ağlamaklı) Yani aslan bizim dedemiz değil mi Fatmacık abla?
FATMACIK: Değil… Ama aslanlar kadar güçlü bir yırtıcı gurup daha var. Kaplanlar…
ANNE KEDİ: İyi ama bundan bize ne?
FATMACIK: Bize ne olur mu? Aslanlar gibi güçlü yırtıcı olan o görkemli kaplanlar da kedigiller ailesindendir.
ANNE KEDİ: Ne! Sahi mi? Bizim dedemiz kaplan mı yani?
FATMACIK: Kaplan… Ama aslına bakarsanız o sizin dedeniz değil, siz onun dedesisiniz.
ANNE KEDİ: Nasıl olur? .. Anlayabildiysem Fino olayım.
BABA FİNO: Sataşma var Fatmacık abla.
FATMACIK: Haydiii.. Sataşma filan yok. İkinizin de anlı şanlı dedeleriniz var. Onlarla ne kadar övünseniz azdır. Şimdi bunun keyfini çıkartın.
ANNE KEDİ: Haklısın Fatmacık abla. (Baba Fino’ya) Fino beni tutamaz… (Kaçar)
BABA FİNO: (Kovalar) Yakalarsam görürsün…
KIZ KEDİ: Küçük Fino da beni tutamaz… (Kaçar)
KÜÇÜK FİNO: (Kovalar) Yakalarsam görüsüsün gününü…
FATMACIK: (İzleyenlere döner) Yüz yıllardan beri, kediler kaçar, köpekler kovalar. Köpeklerin kedileri yakaladığını ne gördüm ne duydum. Zaten yakalamak için kovalamaz onlar da kedileri. En çok zevk aldıkları oyundur bu kaçıp kovalamaca onların. Kedilerin ve köpeklerin de oyuna ihtiyaçları var, değil mi?
HEPSİ: Var var…
FATMACIK: İzninizle son bir öğüt vereceğim. Biliyorum öğütler bir kulaktan girer, öbüründen çıkar. Bedava olduğu halde kimse almaz öğüdü. Ama ben yine de söyleyeceğim. Açın kulaklarınızı.

KEDİLERLE FİNOLAR KOVALAŞMAYI BIRAKIR.

ANNE KEDİ: Biz de açalım mı?
FATMACIK: Siz de açın. İşte öğüdüm: Hayatta siz siz olun…
BABA FİNO: Eee?
FATMACIK: Hepsi bu kadar. Siz siz olun!
ANNE KEDİ: Ama böyle başlayınca ardı gelir sözün. Değil mi Fino kardeş.
BABA FİNO: Bence de öyle. Siz siz olun deyince ardı gelmeli sözün. “Siz siz olun kavga etmeyin” gibi
ANNE KEDİ: “Siz siz olun yaramazlık etmeyin,” gibi.
KÜÇÜK FİNO: Biz biz olalım, kedileri kovalamayalım gibi.

HEPSİ GÜLER.

FATMACIK: Siz siz olun. Ardı önü bu öğüdümün:
KÜÇÜK FİNO: Kusura bakma Fatmacık abla. Ben küçücük bir finoyum. Her şeyi kolaca anlayamıyorum. Bunu da anlayamadım galiba.
KIZ KEDİ: Aslına bakarsanız ben de her şeyi kolayca anlayamıyorum.
Büyüyünce anlarım herhalde.
BABA FİNO: Annen büyümüş. Sor bakalım o anlıyor mu?
ANNE KEDİ: Valla ben de anlamıyorum Fino baba. Sen?
BABA FİNO: Ben de…
FATMACIK: Hayret… Sözüm o kadar da karmaşık değil oysa. Size diyorum ki, “Siz siz olun! Başkası olmayın.
ANNE KEDİ: İstesem de olamam ki zaten. Ben bir kediyim. Fino olabilir miyim hiç?
FATMACIK: Öyle değil. Yani siz siz olun, sadece kendinizle övünün. “Dedem şuydu, ninem buydu” demeyin. O onlarla övünmeyin. Kendiniz övünülecek kimse olun.
BABA FİNO: Aslan dedemle övünmeyecek miyim yani şimdi ben?
ANNE KEDİ: Ben? .. Ben de kaplan dedemle övünmeyecek miyim?
FATMACIK: Övünün canım elinizden alan mı var? Soyunuzla da övünün ama siz de soyunuzun en iyisi olmaya bakın, kendinizle övünün.
BABA FİNO: Hımmm. Bu doğru galiba.
KÜÇÜK FİNO: İyi ama bir kedi nesiyle övünebilir ki?
ANNE KEDİ: Sen kendine bak bücür Fino.
KÜÇÜK FİNO: (Ağlar) Babaaa… Bana bücür dedi…
ANNE KEDİ: Bücür değil misin?
KÜÇÜK FİNO: Bücür ne ki?
ANNE KEDİ: Al sana cahil bir fino. Daha bücürün olduğunu bile bilmiyor. Kendisiyle nasıl övünebilir bu?
BABA FİNO: O daha öğrenememiş olabilir kedi hanım. Ama babası biliyor. Bücür güzel, hoş, sevimli, ufak tefek demektir.
KÜÇÜK FİNO: Aaa! Ne güzel! Teşekkür ederim kedi hanım teyzeciğim.
ANNE KEDİ: Niye?
KÜÇÜK FİNO: Bana güzel, hoş, sevimli dediğin için.
ANNE KEDİ: O zaman sözümü geri alıyorum. Bücür olan benim.
KEDİ KIZ: Anneee… “Bücür benim kızım” desene.
FATMACIK: Çok hoşsunuz çocuklar. Bu arada öğüdümü de kaynattınız. Yineliyorum:
Övünülecek işler yapın, kendinizle övünün.
BABA FİNO: (Telâşla çıkmaya yeltenir.) Hoşça kalın arkadaşlar…
FATMACIK: Nereye?
BABA FİNO: Övünülecek işler yapmaya.
KÜÇÜK FİNO: Dur beni bekle baba.
ANNE KEDİ: Siz gidersiniz de biz durur muyuz? Gel kızım. (İzleyenlere) Ne duruyorsunuz? Oyun bitti zaten. Haydi, siz de gidin, övünülecek işler yapın, sonra da kendinizle övünün.
FATMACIK: (Anne Kediyi alkışlar, izleyenlere döner, onları da alkışlamaya özendirir.)

BİTTİ

YAZARIN NOTU:
Oyunun değerlendirilmek istenmesi halinde bilgilendirilmeyi rica ediyorum.
Telefon: 0505 553 47 44 – 90342 231 16 18
İleti: fev27mynet.com
FEVZİ GÜNENÇ