Sanki!
Dağların tepesi duman sardıkça
Gözüm buğulanır yağarım sanki
Gök yüzü açılıp güneş vurdukça
İçim ferahlanır ağarım sanki
Dünya güzel acnak berhudar etmez
Sonsuz emelere bir ömür yetmez
Hayat akıp gider ızdırap bitmez
Üstsüte sorunlar yığarım sanki
Ot gibi yaşadım, sümbül olaydım
Gülistan içinde bir gül olaydım
Bambaşka bir yerde bülbül olaydım
Bir altın kafese sığarım sanki
Ne etsen olmuyor yalandır dünya
Bir imge, bir hayal, bir düş, bir rüya
Hıçkırık içinde kendimi güya
İki damla suda boğarım sanki
Dostluk, arkadaşlık hoştur gözümde
Tebessüm ne güzel süstür yüzümde
Sevgiyi bulunca kendi özümde
Kovanımdan balı sağarım sanki
Pişmanlık duygusu gönlümü sarar
O halde ki insan kurtuluş arar!
Rab’bini bulanlar eder mi zarar!
Bir daha yeniden doğarım sanki
Ozan Mikdadî
Mikdat BalKayıt Tarihi : 8.10.2008 03:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mikdat Bal](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/08/a-sanki.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)