A- Sanal ve doğal yalnızlık!

Bilgisayar başında parmak uçunda tuşlar
Ne söyleyip ne gülen , yüzünü gören de yok!
Muhatapların kimi çapulcular, berduşlar
Seni ekleyip silen, dostluğu süren de yok!

Zaman su gibi akar ay hafta gibi kısa
Vaktini öldürüyor bari bir şey okusa
Ne bu günü yaşıyor, ne yarın için tasa
Yok bunu basit bulan, açıktan yeren de yok!

Akrabalık komşuluk dikkate alınmıyor!
Şu sanal bağımlılık bir türlü salınmıyor!
Ölmüş mü kalmış mısın?, hiç kapın çalınmıyor!
Yoktur derdini bilen, evine varan da yok!

Bir çorbayı esirger aşı piştiği zaman
Komşu aklına gelir, işi düştüğü zaman
Belki de fark edilir leşi şiştiği zaman
Bizlere budur olan, buna son veren de yok!

En büyük erdem iken ziyaretten kaçılır
Sevgiyi öldüren bu, bundan nasıl geçilir!
Hoş değil unutulmak, buna kapı açılır!
Olmaz zilini çalan , yanına giren de yok!

Mikdadi dünyamıza, sanal dünyayı kattık
Aile bağlarını dürüp koparıp, attık
Uzak durduk ve lakin telefon ile yattık
Kalmadı gidip gelen, hal hatır soran da yok

Mikdadi