A Şaire ŞAHNİGAR HANIM RANCUR Farsçadan ...

ŞAHNİGAR HANIM RANCUR

19. yüzyıl Azerbaycan şairlerinden olan Şahnigar Hanım Rancur’un hayatı hakkında yeterli bilgi elde edilememiştir. Kazah şehri yakınlarında Ağköynek’te dünyaya gelmiş ve Mollahanım lakabi ile şöhretlenmişdir. Mollahanım ziyade mömine ve abide, ismetli ve edepli bir kadın idi ki, zamanının çoğunu ibadet va riyazetde geçirirdi. O sebepten ona Mollahanım lakabı verilmiştir.
Hacı Mirhamza Efendi’nin müridlerindan olduğu için eserlerinin çoğunda ilahiyat ve maneviyat âleminden bahseder. Şahnigar Hanım’ın eserleri bir bütün olarak elde mevcut değildir.

GAZELLERİNDEN

GÖRMEDİM

Ey dariğa kim, o şahın mah cemalın görmedim
Üz sürüb dergahına, rühsari-alın görmedim

Ötmedim kuyinde her şab ta seher bülbül kimi
Yetmedim maksuda bir dem, gül vüsalın görmedim

Desti-pakin bus edib, hem her taraf hu-hu deye
Seyr eden sermesti-rindi-laübalın görmedim

Ey dariğa kim, o mahın halkeyi-üşşakda
Seyri-çalakın, vücudi-bimisalın görmedim

Ey dariğa, dergahında aşiki-şeydasının
Hub avazın, dahi şirin makalın görmedim

Afv kıl, ya rabbena, her dem dili-divanemi
Cürmü üsyan ile gördüm, yahşı halın görmedim

Dar cahan, Elhamdülillah, hasteyi-Rancur’anin
Medhi-şahından savayi bir kalemin görmedim

KILMA

Gönül çün kasri-şövkündür, ilahi, beyti-gam kılma
Dahi ol iştiyakından cüda bir lahza dem kılma!

Hayali-şur ile, şahım, perişan etme dil şehrin
Kadim dehr içre ol derdü gamın destinde hare kılma!

Üzü kara kulam bir bu fenayi-bibaka içre
Rahime, rahmini menen inayet birle gam kılma!

Mehebbet dürcünü hifz et, demadem mehri-kendinde
Rakibin verme maksudın, elim bicemi-Cem kılma!

Cahanda dur kıl bizövk olan gamlardan amma ol
Gamı-eşkınla Rancur’un üzün biaşkü nem kılma!

NEDİR BİLMEM

Aludeyi-sermestem, bu kar nedir bilmem
Saki ila hemdestem, sarşar nedir bilmem

Aludeyi-bir yarapı, eşkinde bu gün zaram
Deyme ki, sızıllaram, azar nedir bilmem

Aludeyi-gülzaram, dillerdeki göftaram
Sanmaz meni kim, haram, gülzar nedir bilmem

Aludeyi-hamseyem, düşmez darina sayam
Çün şeirdürur meyem, göftar nedir bilmem

Aludeyi-dildaram, her şamü seher zaram
Bir çeşme giriftaram, hummar nedir bilmem

Aludeyi-şahmaram, yalvarmada bir maram
Zülfila günükaram, terrar nedir bilmem

Aludeyi-in karam, aşüfteyi-bir yaram
Men talibi-dildaram, ağyar nedir bilmem

GARAYLI

MEN

Ne küfrüm var, ne imanım
Ne dinim var, ne adyanım
Faamma şahi-küfrana
Ümidim, biimanam men

Ne dindaram, ne islamam
Ne meynuşam, ne pürcamam
Ne Basra ahli, ne Şamam
Ne az Hindü İranam men

Ne şia, sünniyem pürlaf
Çahar yara könlüm saf
Ne ehli-zülmi-biinsaf
Ne marziye inanam men

Müavi hakkına lani
Ederem müttasil, yani
Bulardır küfri-bimeni
Bu ehl ile yamanam men

Ne hüsn ehli kemalım var
Ne bir sahibcemalım var
Ne mülkim var, ne malım var
Deyirler bir şabanam men

Ne göftarım hakikatdir
Ne rahım bir tarikatdir
Danışsam, ne beliğatdir
Ne bir ehli-ikanam men

Ne dünya, ehli-ükbayam
Ne sövda, ehli-rüsvayam
Ne rahatda ferahzayam
Ne hakdan bigümanam men

Ne bahtim var, ne de bikam
Ne aladır, ne bahtim gam
Ne şad oldum, ne çeşmim nam
Ne rüsvayi-cahanam men

Nedir talib, nedir matlub,
Nedir rağib, nedir marğub,
Nedir cazib, nedir maczub,
Ne zann olsa, cinanam man.

Farsça’dan Transkribe Eden: Celil ÇINKIR