A Şair Mir Mehdi Hazani Rusçadan Transkr ...

MİR MEHDİ HAZANİ

19.Yüzyıl şairi olan Mir Mehdi Hazani’nin Azerbaycan’da 1811 yılında Zangazurda Bargüşad bölgesinde Mamar’da dünyaya gelmiş ve 1893 yılında ölmüştür. Mezarlığı Karabağ’ın Tuğ kentindedir. “Karabağ’ın Tarih Kitabı” isimli kitabın yazarıdır. Devrinin görkemli şairlerindendir. Hakkında daha fazla bilgi yoktur. Şiirlerinde Fuzuli ananelerine ve halk edebiyatı üslubuna bağlı kalmıştır. Özellikle gazel, kaside, muhammes, müstezat, koşma, karaylı ve bayati formatında şiirler yazmıştır.
Sizlerle paylaştığımız bu bilgiler o kitaptan alınmıştır.

GAZELLERİNDEN

DÜŞÜB

Gene dildar sari-kuyi bu gün yada düşüb
Dili-üftad olub üftadevü üftade düşüb
Ger alır canımı öldürmek üçün, eyb deyil
Küreyi-eşkde can ol gözü seyyade düşüb
Bağban, servlar övsafını çoh söyleme kim
Servlar çohdu va lakin bu bir azade düşüb
Mürği-dil reşki-gülüstani-rühünla daim
Şurü efgana gelib, nalevü feryada düşüb
Hahişi-röyet ile ger yanıram ataşa men
Bu temennaya ki, men düşdüm, o Musa da düşüb
Ey Hazani, rahi-eşk içre meni men etme
Ki, bu sevdaya könül alemi-balade düşüb

RAHM EYLE

Yetişdi cana gönül, ey nigar, rahm eyle
Kalıb yolunda gözüm intizar, rahm eyle!
Feğanü nala-işim, andelibi-şeydayam
Açılmadı mene bir növbahar, rahm eyle!
Humar gözlerinin çün mariziyem, ey gül
Reva deyil ki, kalam böyle zar, rahm eyle!
O kadar möhneti-hicranını çekib gönlüm
Ki, kalmayıb dahi sabrü karar, rahm eyle!
Cemal hasretiyem, daima odur fikrim
Olubdu derdü gamım sadhezar, rahm eyle!
Na derdmendü ne bir munisü ne yarım var
Ne bir enisü ne bir gamküsar, rahm eyle!
Melali-reşgü vüsalü hücumi-firkatden
Olubdu didelerim eşkber, rahm eyle!
Hazani hasta derinde hemişe saildir
Ki, yoh elinde dahi ihtiyar, rahm eyle!

ELİNE

Gene biçare gönül düşdü bir ayyar eline
Rahmi yoh, möhneti çoh, şuhi-sitemkar eline
Zülfi hattü kaşu göz destine düşmüş gönlüm
Nece bir ferdi-müselman düşe küffar geline
Hasreti-lali-lebi bağrımı pürhun etmiş
Hiç kim düşmeye, ya rab, bele hunkar eline
Cümleyi-matlabü maksudu olurdu hasil
Yar düşseydi eger aşiki-didar eline
Bülbülün böyle ki, daim işi feğan olmuş
Nale etmez, düşe ger bir dahi gülzar eline
Daima hubların ülfeti ağyar iledir
Gül vüsalı, budur adet ki, düşer har eline
Gerçi Mecnun dedi kim, Leylini bir dahi göre
Sariban dahi burahmaz, düşüb efsar eline
Yapışar damenine, bir dahi elden koymaz
Ger düşe hasta Hazani’nin o dildar eline

AVAZ

Yohdur alemde o şuhi-mahi-tabana avaz
Sari-kuyidir onun rövzeyi-rizvana avaz
Can eger çıhsa olur ki, ola mövcud avazi
Leyk mövcud deyil dehrde canana avaz
Çoh perişandı gönül zülfi-perişanın üçün
Bu perişanlığı koydum o perişana avaz
İstemem müshafi-rühsarına karşı ayet
Tutaram ol hati-rühsarını Kur’an’a avaz
Dilü dildarımı ger dust tutam men etmin
Yohdur alemde, nedim, bu evi virana avaz
Bu Hazani gami-hicran ile yanmış, ya rab
Tut bu yanmağı sen ol ataşi-neyrana avaz

KAĞIZ

Dedim merkum edem ol yara kağız,
Mene belke kıla bir çare kağız.
Savadi-çeşmim ile name yazdım,
Baha ta ol gülruhsara kağız.
Yazıb bu kağızı, kıldım hasadlar
Ki, menden tez yeter didara kağız.
Dilersen ref ola bu intizarım,
Yazıb tersim kıl hemvara kağız.
Acayib nemeti-biintehadır,
Gele dildardan dildara kağız.
Ne müddetdir o dilberden yetişmez
Hazani, hastavü bimara kağız.

Rusça’dan Transkribe Eden: Celil ÇINKIR
31 Ocak 2012 İstanbul