Damlalar volkandır sevgi damlıyor,
Zalimlik düşünen uysal bakamaz,
Aşığın hızını sabır önlüyor,
Aşk derin bir kuyu düşen çıkamaz.
Gönül bahçesine gezinti sürer,
Duyguyu saldın mı laftan söz ürer,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta