kurşuni zamanları deldim!
ki gitsinler
üç bilinmeyenli mevsim
açtım pencereme.
arlan aklım! bak yüzüm
aklım alkım, ağır
alaz
A...
sözcüklerimi yediler
aşağı çekip düşlerimi
imgeler...imgeler...
aşınmış tümcelerle
aşıp, aşırıp sesimi.
sesim sultan, sağır
sus...
Şşş...
hepsini topladım
herkesi çıkarıp
kendimin bir bölü
ikisi içinde
kendim...kalk gidelim
kendim kan, kurban
kin
K...
Kayıt Tarihi : 5.8.2003 10:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurduran Duman](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/08/05/a-s-k-3.jpg)
Ve kendinin bir bölü ikisi kendine düşüyorsa iyi bir oran dedim içimden. Öylesine çok başkaları var ki terazi kefelerinde. İyimser bir tahminle yarı yarıya düşünülmüş oran..Ya da hayata kendinden merkezli bakmıyor oluşun ölçü sonucu mu acaba derken, aklıma geldi: devam ediyor şiir oradan yardım alalım yine..
'kendim...kalk gidelim
kendim kan, kurban
kin
K...'
Evet açıklıyor gerçekten de tüm soruları..
sevgiyle
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (1)