A'raf Şiiri - Selim Erdoğan

İçleri dolu, güngörmüş, kızarmış
Başakları ayalıyor gibi ellerin.
İstemsiz süzülüyor boşlukta.
Aydınlığı yaşatırken, çağırırsın karanlığı.
Mutluluğu hapsetmiş alacalı günlerin.
Şimdi, kalkmış gidiyorsun.
Dur, gitme…
Son bulmaz bir boşluğun derinlerinde,
Kaybolan gölgelerimle bırakma.
Paslı bir çiviyle zihnime kazınan,
O kutlu zamanların bahar tablolarıyla.
Serinleten meltemlerini sal saçlarının,
Hilal kaşlarının gecelerinde…
Aydınlığım gülümsemende,
Ak gerdanındaki patikaların, vadilerin.
Ki ben a’raftayım şimdi.
Kalmak ve gitmek,
Cennetim ve cehennemim,
Maddem ve manam…
Gaibe matuf,
Huzura teşne.
Ki ben a’raftayım şimdi…
Kal ya da gitme…

15.11.2014