A(ra) MA Şiiri - Akşemsettin Ağaç

Özne tüm saflığıyla: Kendine bile itiraf edemediği fiili,
ötelerden armağan rayiha dolu en temiz bir fiili,
Hz Peygamber’le Aişe’yi “Hümeyra” eden fiili,
tüm dünyanın mevcudiyetine sebep olan o fiili,
Züleyha’yı Yusuf a fail kılan fiili,
belki de fiillerin en kutlusunu
bir daha zikretmeyeceği ve hatta diyemeyip
cümle(sin) den sakındığı Nesnesine; sinesini
bir çırpıda ama çekinerek,
bir solukta ama soluğu kesilerek,
nahak değil hak üzerine sundu…

Kelimeler boğazına düğümlendi de diyemedi sev…
Sadece boyun eydi usulca
tüm Şark’lıların geninden gelen ustalıkla;
sığınıp Allah a failini diledi…

Tekrar Aramayayım! .
Aradığımı sende bulmuşken aramayayım öylemi?
A(ra) ma bunu taşımaya belimdeki kuvvet, aklımdaki kudret
ve hatta taşıdığım şu kocaman çocuksu yürek dayanmayacak
tekrar tekrar çatlayacak…

Arayıp seni buldurdu Rabbim; tamam başka aramıyorum…
Çatlasa da yüreğim;
aşamadığı kayadan, yaramadığı yardan atıyor cismimi isteğin üzerine,
Yar’a ilk ve son kez bir yara acıyor da
kelimenin tüm anlamıyla seni Yaradan dan diliyor da
artık aramıyorum.