A(r) tmakta Şiiri - Uğur Yılmaz

“Yazık” diye başlayan,
“yine” diye devam eden cümleler artmakta…

Sürüler çoğaldıkça, karga ve koyun misali,
Ciğersiz yürekler, yüreksizler artmakta…

Yüzüne gülerken sırtında hançer tutan,
Yüzsüz hançerliler güçsüzce artmakta…

İnanmak istemeye inananlar dururken yerinde,
Yalanı ibadet sayan yalancılar artmakta…

Görmek ile duymak yalan olmuşken,
Hislerini hissedemeyen hissizler artmakta…

Fakir olan zengin kalpliler her zaman arkanda,
Ama kalın cüzdan sahibi fukaralar artmakta…

Kaçanlar geri dönerken gittikleri yerden,
Dönülmez kaçışlar artmakta…

“Okunmalı”lar okunmazken artık okullarda,
Yazılmayan yazılar, yazık ki artmakta…

Geldiğini düşünme giden değerin,
Değersizleşmişse bir kere, sadece yalnızlığın artmakta…

Çünkü

Artıyor artmakta olan,
Batıyor sabah doğmayan,
Yalnızca, yalnız olan kalbin,

İsyandaymışçasına a(r) tmakta…