A r a f ! zaman ve insan! Şiiri - Ekrem ...

Zaman ve insan! A R A F !..

Kainatın merkezinde sen;
Senin saatin hiç durmaz mı?
Var mıdır bir başlangıcın?
EVREN sana sormaz mı?..

Dünya mı, İNSAN mı hedefin?
ALEMLER için mi varsın?
ÇIĞLIKLAR ARZIN her yerinde,
Ne işitir, ne duyarsın!...

Sırtından atacak dünya;
ARAFAT ta kalacaksın
Seçim senin! SINIRDASIN,
Hangi tarafta olacaksın?...

Kendini hiç görmez,
Her şeyde KUSUR arar
Sahibin diyorki sana İNSAN,
VARLIĞIN NEYE YARAR?..

CANLARI aldın, NEFESİ aldın;
Ruhumuzdaki HEVESİ aldın,
ÖZGÜRLÜĞÜ çağıran O SESİ aldın,
Kaosu-kabusu al götür!..

Coğrafyamın üzerine çöken;
Ansızın belini büken,
Acımadan ciğerini söken,
Her BELAYI al götür!..

DOĞANIN KOYNUNA kaçmayı;
Yüreklerde ÇİÇEK AÇMAYI,
Martı gibi-şahin gibi UÇMAYI,
KARDELEN getir Aralık!..

MUHTEŞEM VARLIK tan içmeyi;
KÜÇÜK KAİNAT’tan seçmeyi,
Zamanın önüne geçmeyi,
TAHTI VEREN den getir Aralık!..

Derya-deniz gibi COŞMAYI;
Nefes nefese KOŞMAYI,
GÖNÜLLERDEN TAŞMAYI,
AŞKI getir Aralık!..

VEREN EL’in adına bak;
MUTLULUĞUN TADI’na bak,
SEVİNCİN FERYADI’na bak,
UÇACAK sanki İNSAN!..

GÜNEŞ doğar GÖZLERDE;
BAYRAM olur, YÜZLERDE,
SENDEN kalan İZLERDE,
ADIN YANKILANIR, ADIN!..

Çiçek derki; MURADIN nedir söyle;
RÜYANI GERÇEK EYLE,
Dünyadaki BİR AVUÇ KÖYLE,
Kucaklaş! Yüreğinde BAYRAM OLSUN!..