A N A F O R Şiiri - Osman Serçe

Hüzün doldu yüzüm kalmadı allar
Yaprağını döktü yemyeşil dallar
Depremler durmadan bedenim sallar
Direnir ruhum bir savaş içinde

Şimşekler çakar yarılır gökyüzüm
Güneşim söner kör olur gözüm
Son nefes çıkar kesilir sözüm
Daralır ruhum bir kefes içinde

Topraktan toprağa ayak basarım
Yalnız olsam bedenimi asarım
Azrail gelsede ruhum kasarım
Nasıl verem ruhum bir ruh içinde

Yüreği yanmayan bunu bilemez
Gözyaşları bu acıyı silemez
Vicdanı olmayan yola gelemez
Yol görünmez oldu teş içinde

İsyan edemem ki Allah' ım sana
En büyük zulümü versende bana
Kalbim küle döndü hep yana yana
Çırpınır ruhum anafor içinde

Osmana'a sevgiden merhem karılsın
Yeter artık yaraları sarılsın
Allah huzuruna mümin varılsın
Adı kalır belki kullar içinde

Osman SERÇE
23 Ekim 2016 - BURSA

Kaynak : BEYAZ GÖLGE