A... Muğlak Şiiri - Cevdet Dino

I.
Hangi şehirde kalır külüm savrulup
Ateş yakar mı, buz tutmuşken ellerim
Geride kaç masum hayalet durur kalbimin
Kanatırken yıldızlar, ışıkları …
Bir adımda yorulur bilekleri ayaklarımın
Oysaki çok var daha yürümeye…
Bir yağmur neden ıslatır yalnızken
Sis perdeleri antik kentleri boğar mı düşlerinde
Kaç tanrı doğar annesinden bu vakit
Mürur ile -seyre dalan- serçenin kanatları kanar gökyüzünde
Hangi dal korur gölgesinde, pençeletir zarif bedenini
Uçurumda rüzgar okşar mı insanın suretini
Kim hisseder bu halde iken serinliği yüzünde
Hülleleri inince dalgaların kıyıya, hangi deniz kusmaz kederini
Kaç kum tanesi salınır damlalarında
Çakıl taşlarının matlığı tane tane avuçlandığında
Kimin durgunlaşır kalbi bu dokunuşlarla
Gecenin karartısı saklar tüm katilleri heyulasında
Muğlak cesetler dizilir aydınlığın ışıltısında

II.
Küllerini Anka’nın taşır kanatlarında Ebabil
Çığlık salar gökte dolu dolu bir ayin
Matemi derilir her şehre…
Yutar uçurum yüzümdeki rüzgarı
Avuçlanır sevgi yüreğimden
Rüzgar salar kıyılarına denizin, nefreti
Ağlak bir kayanın dibinden…

III.
kurşuni tende gecenin som izleri;
gece lambası gökte ay
loş artıklar, yıldızlar…
hangisi güneşim olmaya aday
muğlak bir mevsimde kar
tüm benliğime usul usul yağar…