A- Muflis! Şiiri - Mikdat Bal

Dünyanın cazibesi harisini kör etti
Peşinden koşa koşa takatini bitirdi
Şatafatı, cümbüşü yüreğine yer etti
Şımarıp taşa taşa takatini bitirdi
Sonunda iflas edip her şeyini yitirdi

Mal her kapıyı açar tezini yürüterek
Yürekten inanarak fikrinde direterek
Sıhhati yok olunca malını eriterek
Haline şaşa şaşa takatini bitirdi
Sonunda iflas edip her şeyini yitirdi

Kazandığı şeyleri kendinden biliyordu
Bin yıldan daha fazla bir ömür diliyordu
Aklına ne yaşlılık ne ölüm geliyordu
Haddini aşa aşa takatini bitirdi
Sonunda iflas edip her şeyini yitirdi

Gençliği zail oldu uçup gitmiş kuş gibi
Hayatın her evresi yaşandı bir düş gibi
Gözünde eşitlendi düzleri yokuş gibi
Yorulup şişe şişe takatini bitirdi
Sonunda iflas edip her şeyini yitirdi

İşlediği suçlara kendince fetva bulup
Gerçekleri unutup kuruntularla dolup
Şeytanın fitnesiyle nefsine tabi olup
Ardına düşe düşe takatini bitirdi
Sonunda iflas edip her şeyini yitirdi

Mikdadi; nasip işi, bir lütuftur iman da
Kesinlikle bir umut vardır çıkmayan canda
Allah’ın rahmetiyle tövbe etmiş son anda
Kelime-i tevhitle iman ile bitirdi
Ondan da mahrum olan her şeyini yitirdi

Şair Mikdat Bal