A l ı n masın /göç kırılmaları

.

kırsın kapıları rüzgar
ardı bilinmezler çıksın
yeminler bozulsun
iyi olmalar dağılsın
kötünün türküsü çalınsın

hayat ağıza alınmasın

ne der şiddeti seven
neden rüzgar olup kapı kırar
su neden keser
sağanak elleri olmasa düşer
düşenle kalır ağıdı

can yüreğe alınmasın

kaç yemin vardı
sıcak altında ekmek avlayanda
yanık tenini suyla susturanda
iki lokma etle sarıp yarayı
yine de zor doyurmak aç çocukları

söz dile alınmasın

nereye gitsek kalanların ardından
çalıp saklasak yağmuru
kar sarsak koynumuza
yansak tıkansak
göğsümüzden buhar çıkarsak

ölüm alınmasın yana

bozma bizi nimet tepen elinle
özlediğin yüzler tapınaklarda
yere kapanmış yüzleri gölge
ölüyor insanlar bir yerlerde
ölüyorlar arsızın elinde medeniyetle

kan alınmasın gömleğe

kimse tutmuyor
suya kapılan çiçeği
sarmıyor yarasını
içini kesiyor ağrısı
göçler hala büyük acısı

31 05 2005

.

Artık iklimleri bile kendi doğal sürecinde gitmesine izin vermeyen,
açlık, kuralık ve doğal felaketlerle doğa meydan okuyan insanın
bu yolculuğu göçtür. Durduğu yerde kazandıklarıyla, kaybettikleri
kıyaslanınca kendiyle yüzleşecektir. Hırs ve açgözlülüğe.