A- Kepaze herif! Şiiri - Mikdat Bal

Onu teslim almış kaprisi, hırsı
Güleceği muhal, kepaze herif!
Onda zuhur etmiş vefanın tersi
Bileceği muhal, kepaze herif!

Alçaktan da öte, çukur mu çukur
İster yuh de, ister yüzüne tükür
Yağmur yağdı sanıp der ki çok şükür
Geleceği muhal, kepaze herif!

Tekmeyi yiyince büyük ustadan
Zaten amir çıkmaz küçük postadan
Kırıntılar alır belki pastadan
Böleceği muhal, kepaze herif!

Büsbütün sapıtmış, nefsinin kulu
Ufak tefek amma nefretle dolu
Yüzü zaten olmuş tükürük gölü
Sileceği muhal, kepaze herif!

Kin, nefret, adavet gönlü sarınca
Taşındı düşündü eve varınca
Filin ayağını minik karınca
Çeleceği muhal, kepaze herif!

Der Mikdadi çoktur onun vebali
Bir çukura düşmüş yoldan sapalı
Bu dünyadan onun gözü kapalı
Öleceği muhal, kepaze herif!

Şair Mikdat Bal