A-kalmadı artık! Şiiri - Mikdat Bal

Kalmadı artık!

Bitti bende hevesler, tekleyince nefesler
Söyleyip coşmuyorum sözüm kalmadı artık
Dünya gafil insanı işte böyle kafesler
Peşinden koşmuyorum gözüm kalmadı artık

Şükür aklım başımda ne şaşkın ne kıyağım
Dermanım asgaride tutmaz elim ayağım
Döşümü dövüyorum kendimedir dayağım
Sonuca şaşmıyorum sızım kalmadı artık

Dünyanın varlığına vermedim fazla değer
Elde edebilirdim önem verseydim eğer
Elden kaçan fırsatlar nasip değilmiş meğer
Kaynayıp pişmiyorum közüm kalmadı artık

Her ne kadar kadimse biriyle tanışmamız
Şimdi birbirimize başkadır yanaşmamız!
Geyik muhabbetine dönüşür konuşmamız
Yaramı deşmiyorum bezim kalmadı artık!

Çok iyi geçinirim benimle oturanla
Samimiyet kurarım ahvalimi soranla
Daha çok sabırlıyım eskisine oranla
Kabarıp taşmıyorum hızım kalmadı artık

Geldim ömrün kıyına Azrail itsin artık
Hayatım bir rüyaymış, uyandım bitsin artık
Emeller suya düşmüş, boş verdim gitsin artık
Ardına düşmüyorum lüzum kalmadı artık

Der Mikdadi bir ara dertlerim pek yamandı
Zamanla geçer dedim geçen yalnız zamandı
Öyle teselli buldum sadece bir gümandı
Haddimi aşmıyorum kozum kalmadı artık!

Şair Mikdat Bal