Saatler geçti gitti, hayallere daldılar,
Aşkın has bahçesine, nasıl hayran kaldılar,
Ne kahvaltı yapıldı, ne 'acıktık' dediler,
Aslında her nefeste, aşk meyvesi yediler.
Hâl bu minvâl üzreydi, sessizlik demlenmişti,
Hissiyatın bir kısmı, şimdilik gemlenmişti,