Saatler geçti gitti, hayallere daldılar,
Aşkın has bahçesine, nasıl hayran kaldılar,
Ne kahvaltı yapıldı, ne 'acıktık' dediler,
Aslında her nefeste, aşk meyvesi yediler.
Hâl bu minvâl üzreydi, sessizlik demlenmişti,
Hissiyatın bir kısmı, şimdilik gemlenmişti,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
