Saatler geçti gitti, hayallere daldılar,
Aşkın has bahçesine, nasıl hayran kaldılar,
Ne kahvaltı yapıldı, ne 'acıktık' dediler,
Aslında her nefeste, aşk meyvesi yediler.
Hâl bu minvâl üzreydi, sessizlik demlenmişti,
Hissiyatın bir kısmı, şimdilik gemlenmişti,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
