a-İstikamet tahtalı köy! Şiiri - Mikdat Bal

İstikamet tahtalı köy!

Bir gün gelir ömrün biter ruhun çıkar ölürsün
Bu kükreme devam etmez sinilecek gün yakın!
Bin yaşasan ölüm çatar, ettiğini bulursun
Tahtadan bir cansız ata binilecek gün yakın!

İniş biter, düzler biter bir gün gelir diklersin
Yokuşa sardığın vakit tıkanırsın, teklersin
Biletin çoktan kesilmiş çağrılmayı beklersin
İstikamet tahtalı köy, yönelecek yakın!

Allah seni zengin etti, ben kazandım diyorsun
Nefsin seni esir almış peşinden gidiyorsun
Koltuğunda uzanırken şikayet ediyorsun
Mezar diye bir çukura inilecek gün yakın!

Mazlum halka zulüm eden zalimleri kayırdın
Beğenmezdin onu bunu güzel çirkin ayırdın
Ne fakire merhem olur ne açları doyurdun
Gözün akıp naciz tenin yenilecek gün yakın!

Diyelim ki inanmazsın o takdirde çürürsün
Ölüm Haktır dirilmeyi dirilince görürsün
Başkasının suçlarını araştırıp durursun
“Kendin oku kitabını “denilecek gün yakın!

Der Mikdadi dönüşü yok bu dünyadan gidenin
Hilkatını düşünürsen kalmaz kibir nedenin
Aslın toprak değil midir? , emanettir bedenin!
Ondan geldik yine ona dönülecek gün yakın!

Şair Mikdat Bal